ارزیابی ترجیحی شهروندان نسبت به پارک‌های شهری نورآباد بر اساس رویکردهای جغرافیایی (اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی)

برنامه‌ریزان شهری، با این‌که حداقل‌هایی به‌عنوان سرانه پیشنهاد نموده‌اند، اما معتقدند که بهتر است، از بین کاربری‌های شناخته شده و موجود در شهرها، تنها برای کاربری فضای سبز، ، سرانه‌ای نباشد، تا شهرها به‌صورت باغشهر درآیند و این امر اهمیت و ضرورت فضای سبز را بیشتر نمایان می‌سازد. به این سبب درحال حاضر فضای سبز به عنوان موضوعی جذاب در محافل علمی مطرح و مورد بررسی قرار می­گیرد. پژوهش حاضر با هدف افزایش کارایی و افزایش تعداد بازدیدکنندگان از پارک‌های موجود در سطح شهر نورآباد ممسنی در فارس، انجام شده‌است. مسألۀ مطرح شده در این پژوهش، تفاوت قائل نشدن طراحان و برنامه­ریزان فضای سبز میان سه مؤلفۀ فرهنگ، اقتصاد و زیست محیط و همچنین عدم توجه به ترجیحات مردمی در طراحی پارک‌ها می‌باشد. به این منظور ابتدا پس از بیان چالش‌های مورد بررسی برای هر یک از این مؤلفه‌ها (فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی)، شاخص‌های مورد مطرح برای هر یک از آن‌ها شناسایی و در قالب یک پرسشنامه طراحی شده‌است. پسازاستخراجوپردازشداد‌­هایجمع‌آوریشدهوتهیهشاخص‌هایآماریمناسببرایمؤلفه‌هایتحقیق،ازآزمون کای اسکوار تک متغیره استفادهشد. نتایج تحقیق بیانگر این است که برخلاف عقیده رایج بین برنامه‌ریزان، شهروندان بین این سه مؤلفه (فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی) به لحاظ اهمیت تفاوت قایلند، همچنین مؤلفۀ فرهنگی، از بین سه مؤلفۀ مورد بررسی، با مقدار (x2) برابر با 559.746 از بیشترین ترجیحات برخوردارند. پس از آن، در بعد زیست محیطی مقدار (x2) برابر با 506.579 و در بعد اقتصادی مقدار (x2) برابر با 166.411 در رتبه‌های بعدی قرار دارند.